30 Aug 2011

“ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျမိဳ႕ငယ္ေလး”



လူတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ေနရာဟာ ထိုလူရဲ့ွဇာတိခ်က္ျမုပ္ေနရာ ထိုလူရဲ့ အတိတ္သမ္ုိင္းကို စတင္ပံုေဖၚရာ ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ့လူေတြကေတာ့ ျမိဳ့ၾကီးေတြမွာ တစ္ခ်ို့ေတြကေတာ့ ေတာရြာဇနပုဒ္ေတြမွာ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာၾကေလရဲ့။က်ြန္မကိုေတာ့ ေတာမက် ျမို့မက် ေျပာရမယ့္ စက္ရံုဝန္ထမ္းအိမ္ေထာင္စုေလးမွာ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ထုိေနရာေလးကို က်ြန္မအသည္းႏွလံုးထဲမွ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ျမို့ငယ္ေလးဟု တင္စားထားသည္။ မိုးေမွ်ာ္အေဆာက္အအံုၾကီးေတြမရွိ..ရိုလာကိုစတာေတြမရွိ…အင္တာနက္ဆိုင္ေတြမရွိ...စူပါမားကက္ၾကီးေတြမရွိ..ဥယ်ာဥ္ၾကီးေတြမရွိ…ရဲစခန္းမရွိ…ဟိုတယ္ေမာ္တယ္မ်ားမရွိ…သို့ေပမယ့္ ထိုိုေနရာေလးဟာ က်ြန္မအတြက္ အလံုျခံုအေႏြးေထြးဆံုး စိတ္ေက်နပ္စရာအေကာင္းဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္စရာအေကာင္းဆံုး ေနရာေလးပါ။

ထိုျမို့ငယ္ေလးတြင္ က်ြန္မကို ေမြးဖြားခဲ့သည္။ က်ြန္မ၏ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ အတိတ္ပံုရိပ္မ်ား ရွိသည္။ က်ြန္မ၏ ငယ္ဘဝကို ထိုေနရာမွာပင္ ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။ ထိုေနရာေလးတြင္ က်ြန္မ၏ ခ်စ္ခင္က်ြမ္းဝင္ရေသာ မိသားစု ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား အသိမ်ား ရွိသည္။ ရင္းႏွီးက်ြမ္းဝင္ေနေသာ ခံစားခ်က္ကို ျမို့ငယ္ေလး၏ ေနရာတိုင္းတြင္ က်ြန္မခံစားရသည္။

က်ြန္မရဲ့ ျမို့ငယ္ေလးဟာ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ျခင္း ေပါ့ပါးသြက္လက္ျခင္း ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းစတဲ့ အသြင္မ်ားေဆာင္ထားတဲ့ မိန္းမပ်ိုေလးတစ္ဦးပါ။ နံနက္ေစာေစာ လင္းအရုဏ္မွာဆိုလွ်င္ျဖင့္ ျမို့ငယ္ေလးရဲ့ တစ္ဆိုင္တည္းေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ ၾကည္နူးဆြတ္ပ်ံ့ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ တရားသံကို ၾကားနိုင္ေလသည္။ တျခားရြာေတြ ျမို့ေတြလုိမဟုတ္ ေမာင္းတံုးေခါက္သံ ၾကက္တြန္သံ ဘတ္စ္ကားလူေခၚသံ ႏွိဳးစက္သံေတြအစား ဒီပင္မလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွ တရားသံက ျမို့ငယ္ေလးမွ လူေတြရဲ့ ပံုမွန္ႏွိုးစက္တာဝန္ကို ယူထားေလရဲ့။ နံနက္ေစာေစာ (၆) နာရီဆိုလွ်င္ ျမို့ငယ္ေလးရဲ့ အလယ္ပိုင္းမွ ေစ်းေလးမွာ လူေတြစည္ေနျပီ။ နံနက္ (၈) နာရီထိုးလွ်င္ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္မည့္ လင္ေယာက်ာ္းအတြက္  ဝယ္ျခမ္းခ်က္ျပုတ္ေပးရန္ အိမ္ရွင္မမ်ား ေစ်းသို့ ခပ္သုတ္သုတ္လာၾကသည္။ က်ြန္မရဲ့ ျမို့ငယ္ေလးမွာ ျမို့ၾကီးေတြလို ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို သိရန ္ သတင္းစာမလို။ ေစ်းတြင္ အသားငါး ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို ဝယ္ယူနိုင္ရံုမက ျမိုငယ္ေလး၏ သတင္းမ်ားကိုလည္း နားစြင့္နုိင္သည္။ ေစ်းေလးမွာ ေဖာ္ေရြရင္းႏွီးစြာ ေခၚသံ ႏွုတ္ဆက္သံ..ရယ္ေမာသံ တြတ္ထိုးသံ မ်ားက ဆည္းလည္းသံမ်ားပမာ ခ်ိုျမေနတတ္သည္။

(၈) နာရီထိုးလွ်င္ ဖယ္ရီကားၾကီးမ်ားက ျမို့ငယ္ေလးအႏွံ့လွည့္ျပီး ဝန္ထမ္းမ်ားကို ၾကိုေနက်ျဖစ္သည္။ က်ြန္မငယ္ငယ္က က်ြန္မတို့ အိမ္ေရွ့တြင္ ဟြန္းတီးသံေရာက္လာလွ်င္ က်ြန္မက အေဖ့ရဲ့ ထမင္းဘူးကို လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ အျခားတစ္ဖက္မွ အေဖ့လက္ကို ျမဲစြာဆုပ္ကိုင္ျပီး အေဖ့ကို ျခံအေပါက္ဝထိ လုိက္ပို့ေနက်ျဖစ္သည္။ အေဖ့ကို တာ့တာျပလိုက္ ဖယ္ရီကားၾကီးေပၚမွ ျပံုးရႊင္ေနေသာ ဦးေလးၾကီးမ်ားကို တာ့တာျပလိုက္ျဖင့္ က်ြန္မမွာ ကားၾကီးမထြက္သေရြ့ တာ့တာျပလုိ့ မဆံုးေတာ့ေပ။

က်ြန္မတို့ ျမို့ေလး၏ က်က္သေရေဆာင္ေနရာဆုိလွ်င္ ျမုိ့ေလး၏ တစ္ခုတည္းေသာ ေက်ာင္းေလးမွာ လက္ညွိုးထိုးစရာထဲမွ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ သြပ္မိုး အုတ္ကာျဖင့္ မူလတန္းအတြက္ တစ္ထပ္အေဆာက္အအံုေလး အလယ္တန္းႏွင့္အထက္တန္းအတြက္ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အအံုေလးက ေသေသသပ္သပ္ေလးရွိေနသည္။ ေက်ာင္း၏ ပင္မဝင္းထဲသို့ ဝင္လွ်င္ျဖင့္ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ စိန္ပန္းပင္ၾကီးကို ေတြ့ရမည္ျဖစ္သည္။ အရိပ္ရသစ္ပင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ က်ြန္မတို့ေက်ာင္းေလးသည္ ဘာပကာသနအေဆာင္အေယာင္ေတြမွမပါ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလး ခန့္ညားေနသည္။  နံနက္ (၈) နာရီခြဲဆိုလွ်င္ျဖင့္ ေက်ာင္းေလး၏ ခ်ိုျမေသာ ေခါင္းေလာင္းသံကို ၾကားနိုင္ပါရဲ့။ ထိုအသံႏွင့္အတူ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ား စာသင္ခန္းဆီသို့ ေျပးလႊားေနတာကို ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ ျပီးလွ်င္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား၏ စာအံသံမ်ားကို စည္းခ်က္ညီညီၾကားရမည္ ျဖစ္သည္။ ျမို့ျပၾကီးမ်ားမွ ေက်ာင္းၾကီးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ေသာ္ အလြန္ေသးငယ္ကာ မထည္ဝါေသာ္ျငားလည္း ထိုေက်ာင္းေလးသည္ က်ြန္မတို့ ဝန္ထမ္းမိသားစုမွ ကေလးမ်ား၏ တစ္ခုတည္းေသာ ပညာရည္နို့ေသာက္စို့ရာ အနာဂတ္ကို စတင္ပံုေဖာ္ရာ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္မ်ား ျမဳပ္ႏွံရာ ခ်စ္စဖြယ္ ေနရာေလးပင္ ျဖစ္သည္။

ျမို့ေလး၏ က်က္သေရေဆာင္ေနရာေတြထဲမွာ မိုးေကာင္းေစတီ ႏွင့္ ရြာဦးေက်ာင္းေစတီဟု သမုတ္ထားေသာ ေစတီႏွစ္ဆူမွာ မပါမျဖစ္ပင္ ျဖစ္သည္။ မိုးေကာင္းေစတီသည္ က်ြန္မတို့ျမိဳ့ငယ္ေလး၏ ေျမာက္စူးစူးအရပ္တြင္ တည္ရွိျပီး ရြာဦးေက်ာင္းေစတီကေတာ့ အေနာက္စူးစူးအရပ္တြင္ တည္ရွိသည္။ မိုးေကာင္းေစတီအနားတစ္ဝိုက္တြင္ ၾကာကန္တစ္ခုရွိျပီး ကန္အလယ္တြင္ နဂါးရံုဘုရားတည္ကာ မိုးေကာင္းေစတီႏွင့္ နဂါးရံုဘုရားအား သစ္သားတံတားေလးျဖင့္ သြယ္တန္းထားသည္။ ညေနခင္းအခ်ိန္မ်ားဆိုလွ်င္ ထိုတံတားေလးတြင္ ဘုရားလာဖူးၾကေသာ ခ်စ္သူစံုတြဲမ်ားျဖင့္ စည္ေနတတ္သည္။ ေစြးျမျမနီေနေသာ ေနလံုးၾကီးနွင့္ အတူ လွပစြာဖူးပြင့္ေနေသာ ၾကာပန္းမ်ားႏွင့္အတူ စိမ္းျမေနေသာ ေရကန္ၾကီးႏွင့္အတူ သစ္သားတံတားေလးေပၚတြင္ တြတ္ထိုးေနၾကေသာ ခ်စ္သူစံုတြဲမ်ားျဖင့္ ထို္ေနရာေလးဟာ ပန္းခ်ီဆရာမ်ားအတြက္ ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္စရာေနရာေလးပင္္ ျဖစ္သည္။

အေနာက္စူးစူးတြင္ ရွိေသာ ရြာဦးေက်ာင္းေစတီကေတာ့ ေတာင္ကုန္းမို့မို့ေလးေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ထိုေစတီသို့ သြားလိုလွ်င္ ကုန္းတစ္ခုဆင္းရျပီး မတ္ေစာက္ေသာ ကုန္းတစ္ခုကို တက္ရသည္။ က်ြန္မ သြားရန္အႏွစ္သက္ဆံုးေသာ ေနရာေလးျဖစ္သည္။ ကုန္းေစာင္းပတ္လည္မ်ားတြင္ က်ြန္မတို့ ျမို့ငယ္ေလးႏွင့္ ရြာနီးစပ္ခ်ုပ္မ်ားမွ ေတာင္သူဦးၾကီးမ်ား လာေရာက္စိုက္ထားေသာ  ပဲဇင္းငံုခင္းမ်ားျဖင့္ စိမ္းစမ္းလန္းလန္းရွိေနတတ္သည္။ ပဲဇင္းငံုခင္းမ်ား အလယ္တြင္ အရိပ္ရ ဇီးပင္မ်ား မာလကာပင္မ်ား ရွိတတ္သည္။ ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘုရားလည္းဖူးရင္း ဇီးသီး မာလကာသီးမ်ားစားရေအာင္ တေပ်ာ္တပါး လာတတ္ၾကသည္။ ပဲဇင္းငံုခင္းစပ္မ်ားတြင္ေတာ့ ေတာပန္းရိုင္းမ်ား ေပါက္ေနတတ္သည္။ ညေနခင္းတြင္ ပဲဇင္းငံုခင္းမွ ျဖတ္တိုက္လာေသာ ေလေျပေလညွင္းမ်ားအၾကား ေတာပန္းရုိင္းမ်ား ယိမ္းႏြဲ့ေနသည္မွာ အေတာ္ပင္ လွသည္။ တစ္ကုန္းဆင္း တစ္ကုန္းတက္ျဖင့္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွ ေစတီသို့ ေရာက္လွ်င္ျဖင့္ ေမာပန္းခဲ့သည္မ်ား ေျပေပ်ာက္သြားရျမဲျဖစ္သည္။ ေစတီကို တံတိုင္းအျဖစ္ကာရံထားေသာ အုတ္နံရံၾကီးမ်ား ပတ္လည္တြင္ စက္ရံုမိသားစုမ်ား၏ ကုသုိလ္ေကာင္းမွုမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ မိမိတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပါဝင္ကုသိုလ္ျပုကာ အားလံုး၏ စုေပါင္းအားျဖင့္တည္ရွိခဲ့ေသာ ထိုေစတီကို ဖူးရသည့္ ပီတိမွာ အေတာ္ပင္ ၾကည္နူးစရာေကာင္းလွသည္။

ျမို့ေလး၏ အလယ္တြင္ တည္ရွိေသာ ေဘာလံုးကြင္းကေတာ့ ျမို့ေလး၏ အားကစားေမာင္မယ္မ်ား ေမြးထုတ္ေပးရာေနရာျဖစ္သည္။ ျမက္ခင္းနုနုစိမ္းစိမ္းမ်ား ေပါက္ေနေသာ အေတာ္အသင့္က်ယ္ျပန့္ေသာ ကြင္းျပင္ၾကီးက အားကစားဝါသနာပါသူ ျမို့သူျမို့သားမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ေနရာေလးျဖစ္သည္။ ညေနခင္းမ်ားတြင္ ျခင္းလံုးပြဲမ်ား ေဘာလံုးပြဲအေသးစားေလးမ်ားကို ေတြ့နိုင္သည္။ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနေသာ ကေလးမ်ားကိုလည္း ေတြ့နိုင္သည္။ လာေရာက္ျပီး စက္ဘီးစီးၾကသူမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ၾကသူမ်ားျဖင့္လည္း စည္ကားေနတတ္သည္။

က်ြန္မ ျမို့ငယ္ေလး၏ ဆြဲေဆာင္မွုအားေကာင္းေသာ ေနရာမ်ားမွာ ပံုမွန္ မထူးျခားေသာ ေနရာေလးမ်ားသာျဖစ္သည္။  သို့ေသာ္ ထိုေနရာေလးမ်ားသည္ပင္ က်ြန္မကို ဆြဲေဆာင္ထားေသာ ေနရာေလးမ်ား ျဖစ္သည္။ သို့ေပသိ ထိုအရာမ်ားထက္ ေက်ာ္လြန္ကာ အေရးၾကီးေသာ အခ်က္ကား က်ြန္မ၏ ျမို့ငယ္ေလးကို အေၾကာင္းျပခ်က္ေရေရရာရာမရွိဘဲ ခ်စ္သည္။ က်ြန္မတို့ ျမို့ငယ္ေလးသည္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ နာမည္မေက်ာ္ၾကား မထင္ရွားပါ…ျမို့ငယ္ေလးမွ သိသိသာသာထင္ရွားေအာင္ျမင္ေသာ လူငယ္မ်ားလည္း မေပၚထြန္းခဲ့ပါ…ျမို့ငယ္ေလးသည္ သမိုင္းဝင္ျမို့လည္း မဟုတ္ပါ…ခရီးသည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္စရာ ဆန္းျပားေကာင္းမြန္ေသာ ေနရာမ်ားလည္း မရွိပါ…တစ္ခုပဲရွိသည္။ ထိုျမို့ငယ္ေလးကို က်ြန္မတို့ဝန္ထမ္းအိမ္ေထာင္စုေလး၏ အသည္းႏွလံုးမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည္။

ျမို့ငယ္ေလး၏ အနာဂတ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး က်ြန္မ အမ်ားၾကီး ေမွ်ာ္လင့္မထားပါ။ က်ြန္မ၏ တစ္ခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ျမို့ငယ္ေလးအား ယခုကဲ့သို့ပင္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေစခ်င္သည္။ ေခတ္မီစူပါမားကတ္မ်ားေပၚလာဖို့ အင္တာနက္ဆိုင္မ်ားေပၚလာဖို့ အသစ္စက္စက္ကိရိယာမ်ားဝယ္ျပီးတပ္ဆင္နိုင္ဖို့ က်ြန္မ မလိုလားမေတာင့္တပါ။ ယခုကဲ့သို့ပင္ ျမို့သူျမို့သားမ်ား အခ်င္းခ်င္း ကူညီရိုင္းပင္းၾကဖို့၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးေတြ့လွ်င္ အျပံုးမ်ား ကူးစက္ၾကဖို့၊ စာသင္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ စာအံသံမ်ား ညံေနဖို့၊ ညေနခင္းတြင္ ေစတီလာေရာက္ဖူးရငး္ ေအးေအးေဆးေဆး အပန္းေျဖနိုင္ဖို့၊ ေဘာလံုးကြင္းတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားနုိင္ၾကေစဖို့ ဒါေတြကိုပဲ က်ြန္မ ရိုးရွင္းစြာ ေမွ်ာ္လင့္သည္။

က်ြန္မခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးရေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျမို့ငယ္ေလးကား ပီအိုင္စီဟု ေခၚေဝၚေသာ ေရနံစက္ရံုဝန္ထမ္းအိမ္ေထာင္စုေလးပင္ ျဖစ္သည္။

ဝါေလး (P.I.C)
၁၂.၅၄ (ည)
၂၉.၈.၂၀၁၁ (တနလာၤ)

3 comments:

  1. ဝါေလး .. ခ်စ္ေလးရဲ့ ၿမိဳ ့ငယ္ေလးကုိ ခုမွပဲ ဖတ္ရေတာ့တယ္ ..
    ေနခ်င္စရာၿမိဳ ့ငယ္ေလးကုိ ဖတ္ရင္း ကုိယ္တုိင္အလည္ေရာက္သြားသလုိပဲ ..
    ေရးသားခ်က္ကေတာ့ ေကာင္းလုိက္တာ .. ဒါလင္ရယ္ လုိ ့ေၿပာရမယ္ .. :D
    လင့္ခ္လည္း “မ” သြားတယ္ .. ဝါေလးေရ ..
    ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

    ခင္မင္စြာၿဖင့္
    April

    ReplyDelete
  2. hi sis I read all ur posts. why do u stop ur writing ? pls continue . love ur writing .. :)

    ReplyDelete
  3. Hi, Ma War Lay,
    I also from PIC. Thanks for your post about our PIC. Appreciate it.

    ReplyDelete